Time flies:nog maar één weekje vrijwilligerswerk.

Vandaag begin ik aan mijn laatste week in het vrijwilligershuis. Hoewel de tijd voorbij is gevlogen ben ik stiekem toch al 3,5 week van huis. Ook afgelopen week heb ik heel veel leuke dingen gedaan met de kinderen, zo hebben we Pad-Thai voor ze gekookt ( typisch Thais maar te duur voor ze om te maken) en hoewel ik natuurlijk geen Thaise kok ben kan ik toch zeker trost op mezelf zijn. De kinderen + huismoeders vonden het heerlijk en hebben wel 3 borden opgegeten. Daarnaast hebben we modeshows gelopen, miss Thailand en schoonheidsspecialiste gespeeld (wat eindigde in wel 4 lagen nagellak met als toppunt verschillende stippen erop). Vrijdag hebben we een nieuw uitje met de kinderen gehad en zijn we naar de Doi Suthep gegaan (bekendste/mooiste tempel van Chiang Mai) om deze te bekijken hebben we onszelf meer dan 300 traptreden omhoog gerend, gelopen en uiteindelijk gesjokt. Daarnaast hebben we basketbal gespeeld met wasmanden en heel wat calorieën verbrand met touwtje springen.

Daarnaast was vorige week de eerste week dat ik niet meer naar het weeshuis met de gehandicapte kinderen ben geweest, waardoor ik mijn ochtenden vrij had om me een keer te wagen aan echte Thaise yoga (de benen werden in de nek gelegd en ik was het blanke-westerse-stijve-hark-figuur). Daarnaast heb ik een tempeltour gedaan door Chiang mai, prachtig maar na 15 verschillende - allemaal op elkaar lijkende - tempels , komen ze nu mijn neus wel uit. Nog een dagje aan het zwembad en wat marktjes en toen was het alweer weekend.

Dit weekend hebben we doorgebracht in Chiang Rai, waar we de witte tempel (ja nog ééntje dan) hebben bewonderd. Deze was adembenemend mooi en leek zo uit een Disney film afkomstig (dit gevoel werd nog meer bevestigd toen we aan de binnenkant heel moderne beschilderingen zagen van waaronder een hele kleine minion). Helaas waren binnen geen camera's toegestaan. Na dit pracht juweeltje heeft onze Tuk-Tuk man ons afgezet in hartje Chiang Rai. Waar we wel 4x de weg naar het centrum hebben gevraagd, maar uiteindelijk erachter kwamen dat dit ee simpelweg niet echt is. Ik kan met zekerheid zeggen dat dit het saaiste plaatsje ooit is geweest wat ik ooooit heb gezien. Maar des al niet te min hebben we er een zeer gezellige dag gehad en kon de lol niet op toen we een pedicure (de enige die open was) hebben gedaan. De Thaise vrouw heeft (na 10 minuten in een bakje water gezeten te hebben) mijn nagellak eraf gedaan, de nagels van één voet geveild, om vervolgens nieuwe nagellak erop te doen en toen met een big smile "finished" te zeggen. Bij Chantal (het andere meisje op de foto's) werden de blaren van de voeten afgetrokken en zou een voor-na foto beslist geen goede reclame zijn geweest. Gelukkig konden we erom lachen. Na de terugreis (3 uur in de bus) heb ik het weekend afgesloten met een Chiang (een licht Thais-olifanten-biertje) en zit ik nu, maandag ochtend 11 uur, op het dak (hier is de keuken gevestigd) mijn blog te schrijven. Zometeen op naar het pinautomaat om de kindjes de laatste week nog even in de watten te leggen en optimaal van mijn laatste week te kunnen genieten :).

Heel veel liefs vanuit het warme Chiang Mai (zon, minimaal 30 graden, zonder winterjas en handschoenen, ookal verkopen ze deze hier nu wel want volgens de bevolking is het "winter"en dus "koud").

Xxx